Vrij Leven
Leven vanuit je hart. Zonder jezelf tegen te houden door je oude patronen.
Vrij van stress, vrij van het gevoel jezelf te moeten bewijzen of je te moeten aanpassen.
Leven vanuit de mooiste versie van wie jij bent.
Klinkt zo mooi hè… maar hoe bereik je het? Als je dit leest heb je waarschijnlijk al allerlei trainingen gevolgd of coaching gehad op het gebied van persoonlijke groei. Maar leveren ze ook op wat ze beloven?
In dit blogartikel lees je waarom je ondanks al die trainingen en coaching toch weer terugvalt in je oude patronen. En je leert hoe je wél blijvend van je patronen af komt, zodat jij voortaan echt Vrij kunt Leven.
Het is een beetje een lang artikel geworden. Wil je hem liever lekker rustig in je eigen tijd lezen? Meld je dan aan voor meer inzichten en oefeningen en ontvang dit artikel als pdf/e-book.
Inhoud
- Waarom je jezelf continu saboteert
- Comfort zone
- Je bent hoe je je gedraagt (en dat gaat automatisch)
- Hoe vast zit je aan je patronen?
- Patronen beschermen je… en saboteren je
- Je automatische reacties zijn aangeleerd
- Terug naar het begin
- Opgestapelde lagen van emoties en patronen
- Emoties voelen, laag voor laag
- De waarde van negatieve emoties: Woede
- De kracht van verdriet
- Angst om jezelf te ontdekken
- Waar begin je met voelen
- Het pellen van de emoties
- Voel je weerstand
- Helemaal tot in de oorsprong
- Emotionele lading veranderen
- Loslaten en ruimte ervaren
- Hou van jezelf
- All you need is love
- Vrij Leven, zo doe je dat
- Je ziet niet wat je niet ziet
- Zelf Vrij Leven?
Waarom je jezelf continu saboteert
De voornaamste reden dat je niet het leven leidt wat je zou willen, is omdat je jezelf continu saboteert. Je hebt allerlei patronen die je gedrag bepalen. Overtuigingen die je hebt opgebouwd in de loop der jaren, sommige aangeleerd vanuit het gezin waarin je bent opgegroeid, sommige vanuit de cultuur en andere weer gebaseerd op latere ervaringen.
Al die patronen bepalen je onbewuste gedrag. Laat ik een voorbeeld geven hoe deze zelfsabotage werkt:
Misschien heb je voor jezelf bedacht dat je verder wilt groeien met je bedrijf. Om dat te bereiken moet je meer mensen bereiken. Dus moet je meer zichtbaar zijn. Maar, terwijl je allerlei acties onderneemt om meer te plaatsen op social media, speelt er een ander patroon… een patroon van angst om gezien te worden. Want als mensen je zien, gaan ze wat van je vinden. En dat is niet altijd positief.
Dus terwijl je aan de ene kant veel meer actie onderneemt, veel meer teksten schrijft, video’s maakt, zul je aan de andere kant juist zo min mogelijk van jezelf laten zien. E zult geen sterke mening geven of iets schrijven waar iemand iets van kan vinden.
Met als gevolg dat niemand er iets van vindt. Niemand voelt zich aangesproken, dus je hebt ook geen resultaat.
Ander voorbeeld. Je wilt misschien wat meer financiële ruimte. Geen miljoenen, maar gewoon het dubbele van wat je nu binnenkrijgt. Maar je hebt van huis uit altijd meegekregen dat rijke mensen slecht zijn. Je hoorde je ouders steeds zeggen dat rijke mensen alleen maar rijk zijn geworden over de rug van anderen.
Zo iemand wil je natuurlijk niet zijn. Dus zodra je de kans krijgt om een stap te maken, misschien door een promotie, zul je niet vragen om een hoger salaris. Waar een collega mogelijk een paar honderd euro meer verdient voor hetzelfde werk, vraag jij er niet om, want je wilt niet zo iemand zijn.
Het zijn maar een paar eenvoudige voorbeelden, maar we zijn onszelf continu aan het saboteren. Of beter gezegd, we houden onszelf in onze comfort zone.
Comfort zone
We zijn continu bezig het beeld wat we van onszelf hebben te bevestigen. En dit gaat ver. Bizar ver. Stel je voor dat je jezelf een bepaald bedrag waard vindt (en nee, het gaat niet alleen maar om geld, maar dit is gewoon een makkelijk voorbeeld waar veel onderzoek naar is gedaan).
Stel je voor dat je vindt dat jij jaarlijks 70.000 euro hoort te verdienen. En niet dat je dit alleen maar denkt, maar dat dit echt in je onderbewustzijn zit opgeslagen. Je zult dan altijd rond dit bedrag uitkomen. Misschien 10% eronder of erboven, maar nooit verder van dit bedrag af.
De Harvard School of Business heeft ooit onderzoek gedaan onder salesmensen. Deze mochten aan het begin van het jaar aangeven wat ze redelijkerwijs verwachten om te zetten dat jaar. Laten we zeggen dat ze zeiden dat ze 100.000 dollar zouden omzetten.
Zodra een van hen in juli al op 80.000 zat, merkt je dat ze gingen vertragen. Naarmate ze dichter op de 100.000 kwamen werd het moeilijker voor ze. Een enkeling die in september al op 107.000 zat, raakt zelfs in een tijdelijk burn-out en zette de rest van het jaar niets meer om.
Terwijl degenen die in november pas op 60.000 zaten, in december toch zoveel extra wisten om te zetten dat ze toch nog bijna bij die 100.000 uitkwamen.
Je comfort zone heeft een ondergrens en een bovengrens. En doordat jouw beeld van jezelf zo vast zit in jouw onderbewustzijn zul je automatisch altijd in je comfortzone uitkomen. Ondanks dat je misschien zelf veel grotere doelen stelt.
Je bent hoe je je gedraagt (en dat gaat automatisch)
Je kunt namelijk wel grotere doelen stellen, maar jouw gedrag is voor 95% van de tijd automatisch. 95% van jouw reacties zijn automatisch. Die reacties zijn gebaseerd op de patronen in jouw onderbewustzijn.
Je gedrag (je actie) bepaalt je resultaat. Dus als jouw gedrag 95% van de tijd automatisch is, dan zal jouw resultaat met 95% zekerheid ook automatisch uitkomen in jouw comfort zone.
Een mooie uitspraak is: Als je blijft doen wat je altijd gedaan hebt, blijf je krijgen wat je altijd gekregen hebt.
Dus wil je meer bereiken, moet je iets anders gaan doen. Maar wat we net geleerd hebben, jouw gedrag is 95% automatisch. Hoe ga je dat veranderen? En vooral, kun je dat veranderen?
Hoe vast zit je aan je patronen?
Het goede nieuws is, je kunt je patronen veranderen. Bij sommige patronen gaat dat heel makkelijk en bij andere patronen heel moeizaam. Als je bijvoorbeeld een patroon hebt hoe je een deur open doet, kun je dat makkelijk veranderen. Misschien doe je normaal eerst de klink naar beneden en begin je dan te duwen, of duw je al voordat je de klink naar beneden hebt gedaan.
Als ik je 10x een deur op een andere manier laat open doen, heb je al een nieuw patroon aangeleerd.
Maar als een patroon ooit is aangeleerd in een situatie met een sterke emotionele lading, dan verander je dit niet zo makkelijk. Stel je voor dat je ooit gebeten bent door een Duitse herder. En flink gebeten ook, zodanig dat je naar het ziekenhuis moest.
Dit patroon zit dan veel steviger vast in je onderbewustzijn. Ik kan je dan 10x een Duitse herder laten aaien, maar je bent dan nog steeds bang voor Duitse herders.
Hoe groter de emotionele lading bij een patroon, hoe vaster het zit.
Dat voorbeeld van niet gezien willen worden… Dat is een voorbeeld van mijzelf. Ik ben opgevoed met de idee dat het niet veilig is als je zichtbaar bent. Mijn moeder had geen fijne ervaringen in haar jeugd ermee en heeft mij willen beschermen hier tegen. Vervolgens ben ik op de middelbare school gepest. Waardoor alleen nog maar meer emotionele lading boven op dit patroon is gaan zitten.
Voor mij is het daardoor moeilijk om van dit patroon af te komen. Ik heb hier al flinke stappen in kunnen maken, maar nog steeds, elke keer als ik weer verder buiten mijn comfort zone kom voel ik hem weer.
Toen mijn boek bijna uitkwam ben ik zelfs een paar dagen ziek geweest met flinke koorts, omdat ik het zo spannend vond dat mensen er wat van zouden gaan vinden.
Patronen beschermen je… en saboteren je
En om eerlijk te zijn, het is goed dat je er zo moeilijk van af komt. Beter gezegd, het is goed dat onze patronen ons blijven beschermen. Ook al is het uiteindelijk geen beschermen, maar saboteren, oorspronkelijk zijn deze patronen bedoeld om ons te beschermen.
Als je ooit (even enkele duizenden jaren terug in onze ontwikkeling) op de savanne gezien hebt hoe een lid van je stam werd opgegeten door een leeuw, is het heel goed als je de rest van je leven elke keer dat je een leeuw ziet een automatische reactie krijgt die er voor zorgt dat je die leeuw vermijdt.
Alleen is het in onze huidige maatschappij helemaal niet nuttig meer als we zo vast zitten aan onze patronen. Het is prima als je ooit gebeten bent, om elke keer als je een hond op je af ziet rennen om even alert te zijn, maar als je meteen een hyperventilatie aanval krijgt, of direct de neiging hebt om weg te rennen, is het een saboterend patroon.
Je automatische reacties zijn aangeleerd
Maar goed, die reacties zijn ooit aangeleerd. En hoe sterker de emotie op dat moment was, hoe steviger het patroon vast zit. En elke keer als je in een situatie komt die volgens je brein lijkt op die eerdere situatie verfijn je je patroon.
Om nu de lading van een patroon af te krijgen, moeten we terug naar de eerste keer dat je dit patroon ontwikkeld hebt. Die mag je herbeleven om de lading te kunnen veranderen.
Maar hoe weet je naar welke herinnering je terug moet? De meeste patronen zitten al zo lang in je onderbewustzijn, zijn vaak gestapeld op eerdere patronen dat je bewuste deel van je brein geen idee heeft waar ze ooit begonnen zijn.
Terug naar het begin
Het mooie is, dat je ook helemaal niet hoeft te weten waar een patroon vandaan komt. Je kunt namelijk de omgekeerde route volgen van wat je nu ervaart, terug naar het beginpunt.
Als je nu merkt dat je ergens op vast loopt, kun je dat als startpunt nemen. Of als je merkt dat je in een bepaalde situatie veel heftiger reageert dan eigenlijk bij die situatie past. In dat geval denkt je brein de huidige situatie te herkennen, en reageer je vanuit een patroon wat hoort bij een oudere situatie. We spreken dan van overdracht.
Die momenten kun je gebruiken als startpunt in je reis naar de eerste herinnering waarin je dat patroon hebt opgebouwd.
Hoe je dit doet?
Opgestapelde lagen van emoties en patronen
Door te voelen. En vervolgens door te voelen naar de laag eronder, en daaronder. Net zolang tot je bij de kern komt. We stapelen namelijk allerlei emoties boven op elkaar, maar denken dat alleen de bovenste emotie het probleem is.
Dat is ook de enige emotie die we doorhebben. We zien het bovenste patroon en voelen de bovenste emotie en denken dat dit alles is. In een ruzie met je partner of een collega denken we dat alleen de huidige situatie meespeelt. En omdat ons gevoel (dankzij je oude patroon) zo sterk is geloven we dat het terecht is dat we dit voelen.
Ik zou bij wijze van spreken me helemaal gerechtvaardigd kunnen voelen om ontzettend boos te worden zodra een samenwerkingspartner van me een training aanbiedt die ik zelf ook aanbiedt. Ik zou volledig er van overtuigd kunnen zijn dat ze me kopiëren en het expres doen om mij een hak te zetten.
Terwijl dit helemaal niet zo hoeft te zijn. Misschien is het toeval, misschien had ze die training al klaar staan voordat we gingen samenwerken… Maar mijn reactie zou zo heftig kunnen zijn doordat ik misschien eerdere samenwerkingen heb gehad waarin iets vergelijkbaars is gebeurd.
Je kunt vreselijk jaloers reageren als je partner een avond met vriendinnen op stap gaat, terwijl er geen enkele reden is waarom je jaloers op haar zou zijn. Misschien is ze wel de meest trouwe vriendin in de hele wereld. Maar als je eerdere ervaringen hebt gehad met partners die vreemd gingen, reageer je vanuit die oude situatie.
Hoe moeilijk is het om dan een normaal gesprek met je partner te hebben om er uit te komen, als je allebei de emoties en reacties hebt die bij een heel andere situatie horen en waar de ander niets mee te maken heeft en ook niets aan kan doen.
Emoties voelen, laag voor laag
Wat je dan kunt doen is beginnen met voelen wat je op dat moment voelt. Laten we dat laatste voorbeeld nemen. Misschien voel je dan boosheid.
Het bijzondere is, is dat bij het oorspronkelijke patroon misschien niet eens boosheid zat. We zijn namelijk geneigd om bepaalde emoties van onszelf goed te vinden en andere emoties niet. Wat overigens ook weer een aangeleerd patroon is.
Laat ik het met een voorbeeld verduidelijken. Misschien heb je een dominante vader gehad, die af en toe heftige woede-uitbarstingen had. En elke keer als je hem boos zag worden, wist je dat er weer iemand het onderspit moest delven.
Dan kan het heel goed zijn dat je op zo’n moment onbewust besluit dat jij nooit boos gaat zijn. Want je wilt niet dat anderen pijn (fysiek of emotioneel) ervaren. Dus elke keer als jij boos wordt, probeer je dit onbewust te onderdrukken en verschuif je naar een andere emotie. Omdat je toch boos wordt, ben je teleurgesteld in jezelf en voel je verdriet bijvoorbeeld.
Waardoor je elke keer als je ruzie hebt, je vol in tranen zit. En zo min mogelijk boosheid probeert te voelen.
Het hele probleem daarvan is dat emoties nodig zijn. Emoties zijn namelijk de drijfveren in ons hele systeem. Ze zorgen dat bepaalde hormonen vrijkomen, zorgen voor de juiste activatie van je zenuwstelsel en dat je op een bepaalde manier gaat denken en gedragen.
Je zou kunnen zeggen dat emoties bewegingen zijn, kracht of energie die een bepaalde richting op stuwt.
De waarde van ‘negatieve’ emoties: Woede
Woede is bijvoorbeeld de drive die je gebruikt om je eigen ruimte te creëren, om die ruimte in te nemen. Als je die niet mag voelen van jezelf, zul je ook niet je ruimte innemen. Dan kom je ook niet voldoende voor jezelf op en zul je ook minder vol voor je dromen gaan.
Het lastige is dat woede niet iets is wat in onze cultuur past. Als je op straat iemand ziet die duidelijk laat merken dat hij boos is, vinden we daar al snel wat van. Helemaal als het een vrouw is, dan vinden we het helemaal niet horen. Met andere woorden, in onze cultuur is het niet gepast om je eigen ruimte in te nemen. Helemaal voor vrouwen, van hen accepteren we het nog minder.
Een heel mooi voorbeeld van een goede woede is Martin Luther King. Die was boos. Maar niet op een negatieve destructieve manier. Hij had een droom, hij wist dat het beter kon en stak al zijn energie om het beter te maken. Dat is woede in zijn mooiste vorm. Geweldloos, je eigen ruimte in nemen, zonder iemand ander zijn ruimte af te hoeven nemen.
Zo heeft elke emotie die wij soms negatief ervaren, of waarvan we vinden dat die er niet hoort te zijn, een positieve kracht.
De kracht van Verdriet
Verdriet is ook zo’n emotie die we vaak te snel wegstoppen. Als je ooit in je tienerjaren verdrietig was omdat je vriendje het uitgemaakt had, dan ‘helpen’ je vrienden je door direct te zeggen dat je beter af bent, dat er meer jongens zijn en dat het wel goed komt.
Het komt ook wel goed, maar nu voelt het niet zo! En dat mag ook gevoeld worden. Door direct te zeggen dat het goed komt, impliceren je vrienden dat ze eigenlijk niet willen dat jij verdriet voelt.
Maar als je geen verdriet mag voelen, kun je ook niet loslaten. Verdriet heb je nodig om al het oude los te kunnen laten, om ruimte te maken voor het nieuwe. Het is de energie die alle oude rommel doorzoekt en alles wat echt rommel is weggooit en de mooie dingen bewaart.
Misschien herken je het wel, dat je na een overlijden van een naaste, je eerst alleen de negativiteit kunt voelen. En dat de mooie herinneringen niet meer echt te voelen zijn. Dat is normaal, en door je verdriet volop te voelen, kun je al het negatieve loslaten en weer de mooie herinneringen ervaren.
Angst om jezelf te ontdekken
In de praktijk merk ik dat de moeilijkste emotie om te voelen toch wel angst is. Van kinds af aan leren we al dat we niet bang mogen zijn. Ouders zeggen het vaak anders, ze zeggen dat er niets is waar je bang voor hoeft te zijn, maar wat je als kind aanleert is dat het niet de bedoeling is dat je angst voelt.
En om eerlijk te zijn, angst voelt ook helemaal niet fijn als je haar nog niet goed kent. Dus we proberen angst aan alle kanten te onderdrukken.
We zijn zelfs zo goed om angst niet te voelen, dat we allerlei manieren gevonden hebben om het niet te hoeven voelen. De een wordt boos als hij eigenlijk angst of onzekerheid voelt, de ander verschuift naar verdriet, en de meeste van ons hebben een vorm van controlebehoefte om de angst niet te hoeven ervaren. Want als je controle hebt, dan kan er niets gebeuren wat jou angst laat voelen.
Het gaat zelfs zo ver, dat we onze hele maatschappij opgebouwd hebben vanuit controle behoefte. Elke keer als er iets ergs gebeurt, worden er meteen Kamervragen gesteld en nieuwe wetten aangenomen om maar te voorkomen dat er iets ergs kan gebeuren.
Terwijl angst juist een van de mooiste emoties is. Het is angst wat je verbindt met het leven. Eigenlijk is het vertrouwen wat je verbindt met het leven, maar om eerlijk te zijn, angst en vertrouwen zijn twee kanten van dezelfde emotie. Ze hebben hetzelfde aangrijpingspunt.
Juist door angst te voelen keer je naar binnen, vind je de plek in jezelf waar je kracht zit, voel je weer dat je leeft. Het is op momenten van angst dat we onze grootste kracht kunnen vrijmaken, kunnen ontdekken wie we echt zijn in al onze grootsheid.
Waar begin je met voelen?
Goed, nu we iets meer over emoties weten is het tijd om te gaan voelen. Maar waar begin je? Je kunt niet zomaar ineens verdriet gaan voelen, als jet het niet voelt.
Het makkelijkst, is om te beginnen met herbeleven van een recente situatie waarin je sterke emoties ervaren hebt. Misschien was het een situatie op het werk, een gesprek met een collega of leidinggevende, misschien was het thuis met je partner. Je hebt af en toe een ervaring dat je heftiger reageert op een situatie dan eigenlijk bij de situatie past.
Juist die momenten dat je heftiger reageert dan eigenlijk nodig is zijn het best om mee te beginnen. De reden dat je heftiger reageert is omdat je namelijk niet reageert op de huidige situatie, maar op een eerdere ervaring.
Zoals gezegd, je patronen heb je aangeleerd. En je brein reageert 95% van de tijd automatisch. Eigenlijk is je brein continu aan het scannen of het de situatie waar je op dat moment in zit herkent. Of het een eerder ervaring heeft die er op lijkt.
Zodra je brein een situatie denkt te herkennen, pakt het meteen het patroon erbij wat je bij de oude situatie aangeleerd hebt. Je reageert alsof je weer in de oude situatie zit.
Als je ooit gebeten bent door een hond, en flink gebeten ook, dan staat die ervaring in je brein gegrift. Zodra je dan in een situatie komt dat er een hond snel op je af komt rennen (omdat het gewoon een heel speelse vrolijke hond is die van mensen houdt), dan denkt je brein dit te herkennen en reageert direct.
De normale reactie zou zijn dat je even stil blijft staan om te kijken wat de hond gaat doen, misschien je hand uitsteekt en zegt: “Hi Hondje, kom eens hier.” Maar jouw reactie op dat moment is op de oude situatie. Dus jij schiet direct in de hyperventilatie en durft van angst niet meer weg te rennen.
Deze ‘overdreven’ reacties noemen we overdracht. Nu is het voorval met de hond een heel duidelijk voorbeeld, maar we hebben continu dit soort reacties. Al is het alleen maar dat we direct zenuwachtig worden als we horen dat er een test komt aan het eind van een studiedag.
Zoek een s in je herinneringen van de afgelopen week of maand… welke momenten voelde je een sterke emotie bij de situatie?
Neem dat moment op te beginnen met voelen. Ga lekker liggen, doe je ogen dicht en probeer je voor te stellen dat je weer precies in dat moment bent, dezelfde situatie en ook hetzelfde gevoel weer.
Het pellen van de emoties
Nu gaan we pellen. De eerste laag is makkelijk. Daarvoor hoef je alleen maar die situatie te herinneren en je in te leven.
Maar hoe dieper je gaat, hoe moeilijker het wordt. Die diepere lagen wil je namelijk helemaal niet voelen. Die heb je al die tijd onderdrukt. En het hele idee van het onderdrukken van je emoties is juist dat je ze niet voelt. Dus dan is het heel raar voor je onderbewustzijn om ze ineens wel toe te laten.
De eerste keer dat je dit probeert te doen, zul je waarschijnlijk brij weinig voelen. Ik merk dit bij mijn cliënten ook als ze hiermee beginnen dat er weinig gebeurt.
Maar als je dit dagelijks oefent zul je merken dat je vrij snel meer gaat voelen. Dat je ook de diepere lagen gaat voelen. Tot je op een gegeven moment bij een laag komt die je echt niet wilt ervaren. En die voel je misschien heel even, maar vervolgens ga je er meteen weg. Of je voelt alleen maar weerstand.
Voel je weerstand
De eerst neiging die je kunt hebben is om dan door die weerstand heen te willen breken. Alleen die weerstand is ook een laag. Het is ook een patroon. Je wilt jezelf beschermen tegen wat je voelt in de laag eronder.
Ergens in je leven is het heel nuttig voor je geweest om de onderliggende laag niet te hoeven ervaren. De weerstand die je voelt heeft je ooit beschermd. Dus om door die weerstand heen te komen, moet je er niet doorheen breken, maar mag je juist voelen dat je weerstand voelt.
Door de weerstand te voelen, door hem volop te ervaren, kun je er doorheen zakken. Juist door hem te omarmen en te accepteren verdwijnt hij.
Helemaal tot in de oorsprong
Op deze manier ga je steeds verder. Steeds een laagje dieper tot je niet meer verder kunt. Tot je bij het diepste gevoel bent. Dat is het moment dat we over kunnen stappen naar je eerste herinnering. Naar de ervaring die de eerste versie van dit patroon heeft veroorzaakt.
En zodra we de emotionele lading van die ervaring los kunnen krijgen of kunnen veranderen, kunnen we ook het hele patroon loslaten.
De stap naar die eerste ervaring is een makkelijke, alleen je moet hem wel laten gebeuren. Zodra je er over gaat nadenken kom je er niet. Dan ga je invullen. En zoals elke goede therapeut weet; je mag niet invullen voor een ander. Maar je mag ook niet invullen voor jezelf. Je wilt dat je onderbewustzijn die herinnering omhoog laat komen, niet dat je hem zelf bedenkt.
De manier om er te komen is om zodra je op de diepste laag zit, zodra je echt niet meer verder kunt voelen, zodra er niets anders meer te voelen is, om jezelf dan het volgende te vragen:
Wanneer is de eerste keer dat ik dit gevoeld heb?
En laat het antwoord gewoon in je opkijken. Kijk in gedachten naar beneden naar je voeten en kijk welke schoenen je toen aan had. Hoe oud was je toen? Waar was je, wat gebeurde er?
Jij stelt de vragen, maar je laat de antwoorden vanzelf komen. En als ze niet komen is dat ook goed. Soms heb je gewoon een paar sessies nodig voor je onderbewustzijn je herinneringen vrij geeft.
Emotionele lading veranderen
Als de herinnering wel omhoog komt, kunnen we aan de slag. En dat begint met dat je helemaal niets doet. Je mag hem gewoon beleven. Net zoals je al je lagen van emoties gevoeld hebt, zo mag je deze ook beleven. En voelen.
En pas als je hem helemaal beleeft hebt, mag je jezelf uit de herinnering halen. Je mag de kleine versie van jou er uit halen en voor je zetten. Ga recht tegenover je kleine jij staan. En kijk hem aan in zijn ogen. En zie hoe hij zich voelt. Voel hij hij zich voelt.
Wat voel je? Wat doet het met je om hem te zien, met alles wat hij voelt?
Het enige wat jij hoeft te doen, is om je hart voor hem te openen. Als je die kleine man ziet staan, met alles wat hij voelt, met verdriet, eenzaamheid, onbegrip, boosheid of angst… als je hem zo ziet staan, dan open je je hart voor hem.
En je zegt hem en laat hem voelen dat je er voor hem bent. Dat je hem steunt, dat je van hem houdt. Dat het okee is dat hij zich zo voelt. Dat hij er mag zijn inclusief alles wat hij voelt!
Alleen al door dit uit te stralen en in je gedachten uit te spreken, zul je zien dat hij verandert. Dat hij zich zekerder voelt of gesteund voelt.
Doordat hij verandert dankzij jouw steun, voel jij ook van alles veranderen in je. Door hem zo te zien veranderen, dat doet iets met je. Wat doet het met je? Wat voel je? Je hoeft dit alleen maar te voelen. En als je dit helemaal hebt ervaren, hoe hij verandert en hoe jij daardoor ook verandert, mag je afscheid van de kleine jij nemen. Je mag hem bedanken, een knuffel geven en voelen hoe hij helemaal in je op gaat.
Loslaten en ruimte ervaren
Wat je net gedaan hebt (als je deze oefening zo doet), is de lading van je herinnering veranderen. Je herinnering beschrijft nog steeds dezelfde situatie, maar nu herinnert de kleine jij dat hij in die situatie door de groet jij gesteund werd. Dat jij er voor jou was.
Het mooie is, je onderbewustzijn heeft geen enkel benul van wat werkelijkheid is en wat niet. Als je TV zit te kijken merk je dit ook. Ondanks dat je weet dat een film nep is, dat het acteurs zijn, special effects en dat je door een plat scherm er naar zit te kijken en er niet echt bij bent, voelt het toch als echt. Je kunt soms echt op het puntje van je stoel zitten, of heel haard mee huilen (ikzelf vooral met Bambi, als zijn moeder doodgeschoten wordt en hij haar niet kan vinden).
Dat de ervaring die je net hebt gehad niet echt is heeft je onderbewustzijn ook niet door. Voor je onderbewustzijn voelt het echt aan. Je herinnering is nu ook echt veranderd. De emotionele lading op je herinnering is veranderd.
Als ik deze oefening met een cliënt doe hoor ik altijd dat ze zich na deze oefening zo ontzettend veel lichter voelen.
En dat klopt ook. Je bent echt een lading oude shit kwijt. Je hebt echt even een last van je schouders afgegooid.
Hou van jezelf
Weet je, het bijzondere aan deze oefening is dat je gewoon van jezelf houdt, niets meer en niets minder. Alleen dat is moeilijk, want als ik je vraag om nu van jezelf te houden, lukt dat niet zomaar. Maar als je die kleine jij voor je ziet staan, met alles wat je toen voelde, is het heel makkelijk om je hart voor hem te openen.
Van een ander kun je makkelijker houden dan van jezelf. Dus we gebruiken een trucje om je bewustzijn voor de gek te houden, zodat je onderbewustzijn kan doen waar het voor gemaakt is.
All you need is love
Het enige wat je nodig hebt om vrij te leven is Liefde.
In welke vorm? Want het is niet alleen de liefde voor een ander, of de liefde voor de natuur. De liefde waar ik op doel is de liefde voor jezelf. Om jezelf te zien als onderdeel van het grote geheel.
Of je nu gelooft in het Universum, God, Allah, Buddha of wat dan ook. Feit blijft dat we allemaal deel zijn van een groot geheel. En dat grote geheel bestaat uit liefde. We hoeven het alleen maar opnieuw te voelen.
En dat betekent:
Houd van jezelf.
Accepteer jezelf.
Je mag er zijn, inclusief alles wat je voelt.
Vrij Leven, zo doe je dat
De enige manier om je patronen los te laten en echt vrij te leven is door je emoties er te laten zijn. Ze te voelen, te doorvoelen en ook al je oude lagen los te laten en te veranderen.
De enige manier om Vrij te Leven is om volledig en onvoorwaardelijk van jezelf te houden.
Helaas is onze cultuur er niet op gericht om zo met jezelf om te gaan. We leren door wat ons gezegd wordt, door de voorbeelden die we zien en door onze eigen ervaringen om ons aan te passen. Aan te passen aan denkbeelden van anderen. Aan te passen aan onze eigen beperkte denkbeelden.
Pas als we de stilte opzoeken en gaan voelen, dan kunnen we ontdekken wie we echt zijn.
Pas als je genoeg liefde voor jezelf voelt om de tijd te nemen voor jezelf.
Gun jezelf die tijd. Gun jezelf die stilte en gun jezelf alle pijn die je dan gaat voelen. Want er zal wat pijn bij zitten. Er zal weerstand bij zitten. En je hoeft niets te onderdrukken of te doorbreken. Je mag het gewoon allemaal ervaren. Ook dat is zelf-liefde.
Je ziet niet wat je niet ziet
Als je dit proces aan wilt gaan, raad ik je aan om dat samen te doen. Als je alleen bent, zie je niet wat je niet ziet. Je onderbewustzijn is heel goed in onderdrukken en zal niet heel snel al haar geheimen prijs geven.
We hebben allemaal blinde vlekken. Onderdrukte emoties en patronen die zo diep zitten dat we niet eens willen weten dat ze bestaan, laat staan dat we ze willen voelen.
Dat zijn de momenten dat je iemand nodig hebt om je te helpen te voelen. Iemand voor wie het okee is om dit te voelen, omdat die zelf ook door dit traject heen is gegaan. Iemand die jou kan accepteren met alles wat je voelt.
In de Aser-trajecten en seminars die we bieden zijn wij dit. Ook wij doorlopen dit traject regelmatig. Ik zelf ga elke maand naar mijn eigen leraar/coach om verder te pellen. En met ons team helpen we elkaar hiermee. Zowel door bij elkaar in traject te gaan en in de intervisie seminars die we geven.
Ook al hebben we dit proces nog zo vaak gedaan, nog steeds merk ik dat je samen met een ervaren coach veel dieper komt en grotere stappen kunt maken in je ontwikkeling.
Mocht je dit traject samen met ons willen doorgaan, dan helpen we je graag. Juist door de technieken uit de Aser-methode kom je veel makkelijker door de lagen van je emoties heen.
Dat is het gave… in je lichaam kun je de emoties en je patronen terugvinden. Er zijn letterlijk punt op je lichaam die te maken hebben met controlebehoefte, met angst, of met je eigen ruimte in nemen.
Door die punten op de juiste manier te behandelen (en dat is wat anders dan de standaard acupunctuur), kun je iemand helpen om veel makkelijker bij de diepere lagen te komen. Om te accepteren dat je ze voelt, doorvoelt en kunt loslaten.
Dit in combinatie met alle andere oefeningen die je krijgt kom je steeds dieper en lukt het je om steeds meer oude patronen te veranderen en los te laten.
Zelf Vrij Leven
Natuurlijk kun je je aanmelden voor een traject. We ontvangen je graag.
Maar misschien ben je wel veel meer toe aan gewoon één dag waarin je een grote stap kunt nemen in je eigen ontwikkeling. Waarin je dichter bij jezelf komt, de verschillende lagen in je emoties mag ontdekken en zelfs al de lading mag veranderen van een van je eerdere onderdrukte ervaringen.
In dat geval, ben je toe aan een One Day Retreat.
In dit retreat maak je samen met gelijkgestemde mensen weer contact met de diepere lagen van jezelf. Je oefent direct met jezelf meer lief te hebben, ruimte te geven en jezelf te accepteren.
Het mooie is, op een heel zachte manier maak je een doorbraak in je eigen ontwikkeling.
Je ontdekt welke patronen je tegenhouden en door de lading van de oorsprong te veranderen (door jezelf weer lief te hebben) laat je direct je saboterende patroon los.
Wil jij Vrijer Leven? En gun je jezelf een hele dag volledige aandacht?
Meld je dan nu aan voor het One Day Retreat.
Lees hier meer over het One Day Retreat
