Lief zijn voor jezelf

Als ik kijk naar alle cliënten die ik gezien heb in de afgelopen 13 jaar als acupuncturist en naar alle klachten en hulpvragen die ze hadden, is er één ding wat steeds weer terugkomt:

We mogen liever zijn voor onszelf.

We mogen meer van onszelf houden.

Waarom is dit toch zo moeilijk? Elk zelfhulpboek leert je dat zelfliefde de sleutel is voor elk slot. Of je nu vast loopt in je persoonlijke groei, last hebt van stress (van een beetje gespannen zijn tot aan burn-out en hyperventilatie), vastzit in patronen, of allerlei vage klachten hebt die geen lichamelijke oorzaken hebben (de zogeheten SOLK).

Waarom is het dan zo moeilijk om van onszelf te houden en zacht te zijn voor ons zelf?

Eigenlijk zijn er daar twee redenen voor:

• We hebben allemaal het goed-mens-syndroom,
• Onze focus ligt op negativiteit.

Goed-mens-syndroom

De meeste druk die we ervaren komt niet van anderen. We denken soms dat anderen de druk bepalen, bijvoorbeeld collega’s die altijd naar jou toe komen voor hulp, ondanks dat je het al druk genoeg hebt met je eigen werkzaamheden, familieleden die allemaal wat van ons verwachten, vrienden, etc.

Maar eigenlijk ervaren we hier alleen druk van, omdat we er gevoelig voor zijn.

Als het je totaal niet zou interesseren wat je collega’s van je vinden, zouden hun vragen ook geen druk op je leggen.

Maar toch ervaren we druk.

We willen namelijk gezien worden als een Goed Mens. Beter gezegd, we zien onszelf graag als een goed mens. Wat op zich helemaal geen probleem is. Alleen om de een of andere reden hebben we allerlei ideeën over wat een goed mens zijn inhoudt.

In 13 jaar heb ik onder andere deze ideeën van wat een goed mens zijn inhoudt langs zien komen:

• Een goede vader/moeder is er altijd voor zijn/haar kinderen,
• Een goede man is de kostwinner en verdient genoeg geld (en wat is dan genoeg?),
• Een sterke vrouw huilt niet en doet alles zelf (vraagt geen hulp),
• Een echte man huilt niet / is niet bang,
• Een goed mens wordt niet boos,
• Een goede collega helpt zijn collega’s als ze hulp vragen,
• Een goede vriend gaat altijd mee als vrienden iets gaan doen,
• Een goed mens zegt geen nee als iemand hulp nodig heeft (ook al heb je gene tijd of energie over),
• Een sterke man heeft geen hulp nodig,
• Een sterke vrouw is niet afhankelijk (en vraag dus ook nooit hulp),
• Een goed mens is sterk als anderen hem/haar nodig hebben (ongeacht of je misschien zelf even er doorheen zit),
• En nog veel meer…

Ik kan nog wel een paar A4-tjes vol schrijven met allemaal ideeën die we hebben over een goed mens zijn. Vaak is het niet eens nodig dat anderen ons zo zien, maar we willen onszelf graag zo zien.

Al deze ideeën hebben iets heroïsch in zich, dat we onszelf wegcijferen, dat wij geen hulp nodig hebben, niet afhankelijk zijn, onze emoties niet tonen en altijd beschikbaar zijn voor anderen.

Je legt de lat steeds hoger

Het effect van dit beeld waar we aan willen voldoen, is dat we continu druk op onszelf zetten. We mogen er niet zijn van onszelf. Elk aspect van jezelf wat niet voldoet aan het beeld wordt onderdrukt.

Weet je het even niet meer en staan de tranen je nader dan het lachen? Hoppetee, onderdrukken en doorgaan want we zijn sterk.

Ben je helemaal op, omdat je al dagen aan het overwerken bent, aan het presteren bent op een functie die eigenlijk te zwaar voor je is? Gewoon kop in het zand en doorgaan, want we gaan niet toegeven dat we zwak of afhankelijk zijn.

We zijn onszelf aan het ontkennen.

We willen wel houden van het beeld dat we nastreven, maar houden niet van wie we echt zijn.

En doordat we zo druk bezig zijn met het nastreven van ons ideaalbeeld, vergeten we ook nog eens te genieten.

Het beeld dat je nastreeft is onmogelijk om te bereiken. Mensen zijn afhankelijk. We zijn emotioneel. We hebben alle 5 grote emoties, niet alleen maar vreugde en ‘zorgen voor’. Dat is nu juist wat ons mens maakt. We hebben die kant nodig om verbinding te kunnen maken met elkaar. Om een maatschappij te vormen.

Terwijl je continu focust op het ideaalbeeld wat je nooit kunt bereiken, geniet je niet van wat je wel hebt.

Misschien krijg je zelfs last van het oplichterssyndroom. Het continue gevoel dat je door de mand gaat vallen, dat mensen door gaan krijgen dat je helemaal niet zo goed bent als ze denken dat je bent.

En dan kom je bij de tweede reden waarom we niet van onszelf houden:

Je focust op het negatieve

Laat ik eerst even wat uitleggen over hoe focus werkt. Simpel gezegd: we krijgen elke seconde zo ontzettend veel prikkels binnen, dat is veel te veel om bewust te moeten verwerken. Dus er wordt een groot deel voor ons weggefilterd.

Alles wat niet belangrijk is voor wat we op dat moment aan het doen zijn wordt weggefilterd. Alleen datgene waar je bewust mee bezig bent, of waar je op de achtergrond aandacht voor hebt komt er doorheen.

Op het moment dat je een bericht op de website van een krant aan het lezen bent, zie je bijvoorbeeld de advertenties niet. Weet je nog welke advertenties je gezien hebt de laatste keer dat je op een nieuws-website was? Nee, precies, die waren weggefilterd.

Tenzij het een advertenties is voor iets waar je in je achterhoofd over aan het denken bent. Dan zie je hem wel.

Als je bijvoorbeeld net een nieuwe auto gekocht hebt, laten we zeggen een Renault, dan zie je ineens overal die Renault rijden. Terwijl je een maandje daarvoor die auto nog nergens zag.

Dat is hoe focus werkt.

Het is een geweldig systeem wat er voor zorgt dat ons brein niet overkookt.

Alleen, we hebben van nature een negatieve focus. In de tijd dat we nog op de savanne leefden, had je er weinig aan om de hele tijd te focussen op alles wat je al bereikt hebt.

Het is heel mooi om terug te kijken op die steenbok die je gisteren geschoten hebt, maar daar heb je vandaag niets aan. Terwijl je er weel heel veel aan hebt als je continu om je heen aan het kijken bent of er nog ergens een leeuw op de loer ligt. Want als die per ongeluk weggefilterd wordt heb je een groot probleem.

Onze focus ligt van nature op gevaar.

Op alles wat nog niet goed is, wat nog niet af is, wat we moeilijk vinden, waar we tegen op zien.

Hoe vaak sta je stil bij wat je allemaal al bereikt hebt? Ik ben dit nu aan het typen zonder dat ik op mijn toetsenbord hoef te kijken. Voel ik me nu trots? Om eerlijk te zijn, ik vind het vanzelfsprekend, want ik kan dit al een tijd.

Vind je het bijzonder van jezelf dat je kunt wandelen, en rennen? Nee, terwijl het heeft je meer dan een jaar van je leven gekost, en heel veel vallen en opstaan (lettterlijk) voordat je het kon.

Al de vaardigheden die je dagelijks in je werk gebruikt vinden we niet eens bijzonder. Terwijl er een tijd was dat we dit niet konden en misschien zelfs opkeken tegen degenen die het wel konden.

Maar waar je de hele dag aan denkt is wat je nog niet kunt. Wat je nog niet gedaan hebt. De deadlines die je nog moet halen. De moeilijke gesprekken waar je tegen op ziet.

Where is the love?

Hoeveel zelfliefde bouw je op als je alleen maar naar het negatieve kijkt? Hoe kun je van jezelf houden als je alleen kijkt naar wat je niet kunt en niet naar wat je wel kunt?

Leren van jezelf te houden

Hoe verander je dit allemaal? Hoe kun je weer meer houden van jezelf en zacht zijn voor jezelf.

Je kunt natuurlijk voor de spiegel gaan staan en hardop zeggen “ik houd van jou” tegen je eigen spiegelbeeld. En op zich werken zulke affirmaties ook wel. Alleen gaan ze niet heel diep. En zul je heel vaak ik houd van jou moeten zeggen voor je het zelf een beetje begint te geloven.

Het probleem is namelijk dat elke keer dat je het zegt, een ander stemmetje in je hoofd tegen je zegt dat het toch niet waar is.

Zelfliefde is makkelijk

De oplossing zit in echt houden van jezelf. Maar ja, als ik je zeg dat als je wilt leren om te houden van jezelf, dat je alleen maar hoeft te houden van jezelf ga je niet echt ver komen… toch?

Toch is dat de oplossing.

Het mooie is, het is heel makkelijk om van jezelf te houden als je het met een trucje doet waardoor al die negatieve stemmetjes zich er niet mee bemoeien. Het is een trucje wat ik dagelijks gebruik in mijn sessies.

Eigenlijk is het geen trucje, maar het is een heel mooie techniek. Alleen is de idee erachter zo simpel dat het wel een trucje lijkt. Maar dan wel een met een gigantische shift in jouw zelfbeeld als resultaat.

Oefening om van je zelf te houden (zonder dat je het door hebt)

Om op het punt te komen dat het makkelijk is van jezelf te houden, moeten we eerst een herinnering vinden waarin je het gevoeld had dat er helemaal niet van je gehouden werd.

Dit heeft te maken met hoe je je automatische patronen aangeleerd hebt. Alle patronen heb je ooit een eerste keer gebruikt. Wil je je patronen veranderen, dan moet je de eerste keer dat je dat patroon aangeleerd hebt herinneren en de emotionele lading van die herinnering veranderen.

De makkelijkste manier om bij zo’n herinnering te komen is in een combinatie met acupunctuur (vanuit de aser-methode) en hypnotherapie. Zo doen we het in onze trajecten. Maar wat je thuis kunt doen is dit:

Begin met een ervaring die je recent hebt gehad waarbij je een ‘negatieve’ emotie voelde. Geef dat gevoel aandacht. Probeer er helemaal in te duiken en die emotie volledig te ervaren. En vraag jezelf: “Wat voel ik nog meer?” De eerste keer dat je deze oefening doet zul je misschien niet veel voelen. Maar hoe vaker je het doet, hoe meer je gaat voelen. Zo kom je steeds in een dieper laag van emotie.

Misschien begin je met woede, voel je er verdriet onder zitten, en als je nog verder doorvoelt komt je bij angst.

Zodra je niet meer dieper kunt en er niets meer te voelen is vraag je jezelf wanneer de eerste keer is dat je dit gevoelt hebt.

Het bijzondere is dat je vanzelf vanuit je onderbewustzijn een antwoord krijgt.

Ik heb dagelijks cliënten die op dat moment bij een herinnering komen die ze niet eens wisten dat ze die hadden, maar die blijkbaar in de weg zat.

Begin met van jezelf te houden

En dan zijn we op het punt dat je van jezelf kunt gaan houden. Want je mag het jongetje of meisje uit die herinnering voor je zien staan. Stel je echt voor dat de jongere versie van jou uit die herinnering voor je staat. Dat je hem of haar recht in de ogen kijkt en ziet wat je toen voelde.

Dat je die kleine versie van jezelf voor je ziet staan en ziet hoe die zich angstig, boos, eenzaam, teleurgesteld, verdrietig of hoe dan ook voelt. Want dat is het mooie, als je het zelf voelt vind je je misschien zwak, maar als je iemand anders voor je ziet staan die zichzelf zo voelt in die situatie wil je er voor hem zijn.

En dat is precies wat je mag doen. Je mag je hart openen voor jouw jongere versie die voor je staat. Je mag vanuit je hart zeggen dat je er voor hem bent, dat ze er mag zijn, dat je van haar houdt.

Die zachtheid die je de jongere versie van jezelf biedt, de liefde die je haar geeft… geef je eigenlijk aan jezelf.

Zodra je je hart helemaal opent voor de jongere versie van jezelf zul je merken dat die zich rustiger gaat voelen. Dat die zich opgelucht voelt, geborgen voelt, dat ze meer ruimte ervaart.

En het mooie is, omdat jij het stiekem zelf bent (dat is het hele trucje hiervan), zul je jezelf ook rustiger gaan voelen, opgelucht, geborgen en meer ruimte ervaren.

Je zult gaan voelen dat er iemand van je houdt.

Je zult gaan voelen dat jijzelf van je houdt.

Zelfliefde moet je doen

Zelfliefde bereik je door gewoon van jezelf te houden. Door zacht te zijn. Alleen in het dagelijks leven zitten al onze patronen in de weg. Ga naar het punt dat je je jongere zelf voor je kunt zien en houd van hem/haar. Je zult merken hoe makkelijk zelfliefde is als je het zelf niet door hebt.

En het gave is, niet alleen zul je je beter voelen, je laat direct een van je patronen los. Waardoor je direct vrijer kunt leven en meer geniet van wat je doet.